دنـــــیـــــــا :
بازی هایت را سرم درآوردی
گرفتنی ها را گرفتی
دادنی ها را ندادی
حسرت ها را کاشتی
زخم ها را زدی
دیگر بس است چون چیزی نمانده ، بگذار بخوابم …
محتاج یک خواب بی بیدارم !
سقوط آزاد
Free Fall
آخرین مطالب
پیوندهای روزانه
بوی پاییز و حس سرد فراق
درست شبیه برگ خشک و زرد درخت کنار جوی
و باز داستان من و عشق
که چهره اش پاییزی تر از همیشه
میگوید جانی در نگاهش باقی نیست
او نرفته است ! من دلتنگم ! دلتنگ تر از همیشه
دلتنگ عمری که بیهوده رفت
دلتنگ خوشبختی که فراموش شد
و دلتنگ تمام ساعات خوش عاشقی که کوتاه بود اما ماندگار
کاش سرنوشت ، قصه ما را جور دیگر نوشته بود
می توان در قاب خیس پنجره
چک چک آواز باران را شنید
می توان دلتنگی یک ابر را
در بلور قطره ها بر شیشه دید
می توان لبریز شد از قطره ها
مهربان و بی ریا و ساده بود
می توان با واژه های تازه تر
مثل ابری شعر باران را سرود
می توان در زیر باران گام زد
لحظه های تازه ای آغاز کرد
پاک شد در چشمه های آسمان
زیر باران تا خدا پرواز کرد.
خوش به حال من ودریا و غروب و خورشید
و چه بی ذوق جهانی که مرا با تو ندید
رشته ای جنس همان رشته که بر گردن توست
چه سر وقت مرا هم به سر وعده کشید
به کف و ماسه که نایاب ترین مرجان ها
تپش تبزده نبض مرا می فهمید
آسمان روشنی اش را همه بر چشم تو داد
مثل خورشید که خود را به دل من بخشید
ما به اندازه هم سهم ز دریا بردیم
هیچکس مثل تو و من به تفاهم نرسید
خواستی شعر بخوانم دهنم شیرین شد
ماه طعم غزلم را ز نگاه تو چشید
من که حتی پی پژواک خودم می گردم
آخرین زمزمه ام را همه شهر شنید
حس خوبیه همیشه کنارته؟ باکدوم اسم قشنگ صداش میکنى؟ تاحالاسرتوگذاشى روشونش بگریى؟ تاحالاازین ک همیشه کنارت بوده تشکرکردى؟ چن بارناراحتش کردى؟ دادزدى بگى دوست دارم؟ تاحالابدیتوخواسه؟ دارى بش میفکرى “خدا”رومیگم.
دوسش دارى؟
زمستان بود هوا بسیار سرد
کلاغ دیگر غذایی نداشت که به جوجه هایش دهد
او شروع به کندن تکه های بدن خود کرد و
آنها را به جوجه هایش داد تا از گرسنگی نمیرند
زمستان تمام شد وکلاغ از شدت درد مرد
در این هنگام جوجه هایش گفتند
خوب شد مرد خسته شدیم از خوردن غذای تکراری.
این است رسم روزگار ...
کلاغ دیگر غذایی نداشت که به جوجه هایش دهد
او شروع به کندن تکه های بدن خود کرد و
آنها را به جوجه هایش داد تا از گرسنگی نمیرند
زمستان تمام شد وکلاغ از شدت درد مرد
در این هنگام جوجه هایش گفتند
خوب شد مرد خسته شدیم از خوردن غذای تکراری.
این است رسم روزگار ...
This is a true story which happened in the States. A man came out of his home
to admire his new truck. To his puzzlement, his three-year-old son was happily
picked stone and scratched lines on the side of the truck. In his anger, the man
ran to his son, knocked him away. And took the little boy's hands and hit it many
times as punishment, not realizing he was using a wrench. When the father calmed
down, he rushed his son to the hospital.
Although the doctor tried desperately to save the crushed bones, he
finally had to amputate the fingers from both the little boy's hands.
When the boy woke up from the surgery and saw his bandaged stubs, he
innocently said, "Daddy, I'm sorry about your truck." Then he asked,
"But when are my fingers going to grow back?" The father was so hurt. He
went back to truck and kicked it a lot of times. Sitting back he
looked at the scratches, little boy wrote "I LOVE YOU DAD." Later then
committed suicide.
Think about this story the next time someone steps on your feet or you
wish to take revenge. Think first before you lose your patience with
someone you love. Trucks can be repaired. Broken bones and hurt feelings
often can't. Too often we fail to recognize the difference between the
person and the performance. We forget that forgiveness is greater than
revenge.
People make mistakes. We are allowed to make mistakes, because we human
beings are not perfect. But the actions we take while in a rage will
haunt us forever.
برای ترجمه متن به ادامه مطلب مراجعه کنید
A dove was nipping seeds,
A weeping willow was dancing,
A sparrow was building a nest,
The Sun was watching.
From atop the aspen trees, dawn was returning.
With swallow's merriment, daytime was beginning.
Nature's musicians freely lay on this wide-open grass,
Making music in Dastan and Nava' modes.
The meadow was decorated like butterfly wings.
The colorful butterfly, flew here and there, Spring.
I've witnessed that in every particle of matter
There's indeed someone's loving soul, someone's bright breath!
This pure and caring soul is blown into all.
This bright breeze pours out of earth's heart
And blows on all.
If eyes are to both the visible and invisible keen,
They would see the commotion within this scene.
Sun, like a mothcr, full of kindness, gleams.
Down the sky's pure mirror, light streams.
Earth's heart beats to the same tune as Time.
Soundwaves of music of growth! 0, what joyful chime!
Clouds arrive, full of giving and self-sacrifice.
Bestow their necklaces to the fields of rice!
So that grass may sing refreshed, river cries.
To turn sap into rosewater, water tries!
Soil toils to let seeds sprout!
Wind dances so buds may sing aloud!
Bird sings so that rock is not alone,
Sun strives to make amber from the stone!
From afar, grapevine steals kisses from the sun, in hundreds.
So that sheaves of grapes may grow, in hundreds!
Cedar helps the newly rising morning glory
Climb up her branches.
Blissful are those who worship sun and earth
For there's only love and kindness, no hostilities, no hatred.
Suddenly, tears well up in my eyes
I choke in my burning chest, ah!
But why then can we not be this way?
Come to our senses and wish to be humans.
A weeping willow was dancing,
A sparrow was building a nest,
The Sun was watching.
From atop the aspen trees, dawn was returning.
With swallow's merriment, daytime was beginning.
Nature's musicians freely lay on this wide-open grass,
Making music in Dastan and Nava' modes.
The meadow was decorated like butterfly wings.
The colorful butterfly, flew here and there, Spring.
I've witnessed that in every particle of matter
There's indeed someone's loving soul, someone's bright breath!
This pure and caring soul is blown into all.
This bright breeze pours out of earth's heart
And blows on all.
If eyes are to both the visible and invisible keen,
They would see the commotion within this scene.
Sun, like a mothcr, full of kindness, gleams.
Down the sky's pure mirror, light streams.
Earth's heart beats to the same tune as Time.
Soundwaves of music of growth! 0, what joyful chime!
Clouds arrive, full of giving and self-sacrifice.
Bestow their necklaces to the fields of rice!
So that grass may sing refreshed, river cries.
To turn sap into rosewater, water tries!
Soil toils to let seeds sprout!
Wind dances so buds may sing aloud!
Bird sings so that rock is not alone,
Sun strives to make amber from the stone!
From afar, grapevine steals kisses from the sun, in hundreds.
So that sheaves of grapes may grow, in hundreds!
Cedar helps the newly rising morning glory
Climb up her branches.
Blissful are those who worship sun and earth
For there's only love and kindness, no hostilities, no hatred.
Suddenly, tears well up in my eyes
I choke in my burning chest, ah!
But why then can we not be this way?
Come to our senses and wish to be humans.
برای ترجمه متن به ادامه مطلب مراجعه کنید
Не отрекаются любя
Не отрекаются любя.
Ведь жизнь кончается не завтра.
Я перестану ждать тебя,
а ты придешь совсем внезапно.
А ты придешь, когда темно,
когда в стекло ударит вьюга,
когда припомнишь, как давно
не согревали мы друг друга.
И так захочешь теплоты,
не полюбившейся когда-то,
что переждать не сможешь ты
трех человек у автомата.
И будет, как назло, ползти
трамвай, метро, не знаю что там.
И вьюга заметет пути
на дальних подступах к воротам…
А в доме будет грусть и тишь,
хрип счетчика и шорох книжки,
когда ты в двери постучишь,
взбежав наверх без передышки.
За это можно все отдать,
и до того я в это верю,
что трудно мне тебя не ждать,
весь день не отходя от двери
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯿﮑﻨﻢ ...
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ!!!
ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺮﻭﺩ ﺑﺮﻭﺩ؛
ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺣﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ...
ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎﯾﻢ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺑﺪﻫﻢ!!!
ﭼﻮﻥ ﺍﯾﻦ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ
ﺑﺮﺍﯾﻢ ﻣﯿﺴﺎﺯﺩ
ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻣﯿﺮﻭﺩ ﺑﺮﻭﺩ؛
ﻣﻦ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻟﺘﻤﺎﺱ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻧﺒﺎﺷﺪ،ﺣﺘﯽ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺭﺍ...