بعضیها عجیب هستند. با یک اتفاق می‌آیند و می‌نشینند ته ته دلت، و با هزار بهانه و تلخی و اخم و تخم و دلیل دیگر از دلت نمیروند. خوب میخندند؛ خوب گوش میکنند؛ اصلا انگار آمده‌اند که مایه دلگرمیت باشند. حتی اگر نباشند؛ رد پایشان روی دلت میماند تا تمام عمر عشق میورزند.
بعضیها عجیب خوبند. یادشان که می‌افتی روحت جانی دوباره میگیرد. یادشان که می‌افتی بی‌اراده لبخند به لبانت مینشیند.
بعضیها را کم میبینی و حتی اگر نبینی باز با تو هستند. بعضیها عجیب می‌آیند و عجیب‌تر آنکه دیگر نمیروند حتی وقتی که از کنارت رفته‌اند.
میمانند؛ لبخندشان... تصویرشان... صدایشان... حرفهایشان...همه را پیشت امانت میگذارند و تو میمانی و یاد و آرزوی دیدار دوباره آنها.
بعضیها عجیب خوبند...
